Otyłość to poważny problem XXI wieku. Nie chodzi już tutaj tylko o wygląd estetyczny osoby otyłej, ale również o to, że otyłość może stanowić poważny problem zdrowotny. Powstało wiele klasyfikacji medycznych oraz licznych metod diagnostycznych, które pozwalają na podjęcie odpowiedniego leczenia. Jakie wyróżnia się rodzaje otyłości?
Czym jest otyłość?
Otyłość jest patologicznym zwiększeniem tkanki tłuszczowej, co może doprowadzić do upośledzenia aktywności danej osoby, a także może przyczynić się do rozwoju różnych chorób, które mogą doprowadzić nawet do śmierci.
Czym jest otyłość kliniczna?
Otyłość kliniczna to otyłość, która została zdiagnozowana przez specjalistę na podstawie objawów klinicznych. Aby można było potwierdzić otyłość, konieczne jest sprawdzenie wskaźnika BMI oraz procentowej ilości tkanki tłuszczowej w stosunku do masy ciała. BMI można policzyć na podstawie masy ciała i wzrostu, gdzie konieczne jest podzielenie masy ciała przez wzrost do kwadratu. Natomiast w celu określenia zawartości tkanki tłuszczowej należy posłużyć się metodami obrazowymi, analizą impedencji biolelektrycznej (BIA) albo absorpcjometrią promieniowania X o dwóch energiach (DEXA). Otyłość kliniczną można stwierdzić, jeżeli zawartość tkanki tłuszczowej:
- u kobiety przekracza 35%,
- u mężczyzny przekracza 25%,
- a wskaźnik BMI wynosi 30 lub więcej.
Rodzaje otyłości
Otyłość ze względu na patogenezę dzieli się na:
- pierwotną,
- wtórną.
Otyłość pierwotna powstaje w wyniku niewłaściwego trybu życia albo z powodu predyspozycji genetycznych. Z kolei otyłość wtórna jest wynikiem innych chorób, np. niedoczynności tarczycy, zespołu Cushinga, zespołu Turnera albo niedoczynności przysadki mózgowej.
Natomiast ze względu na umiejscowienie tkanki tłuszczowej w ciele człowieka, można wyróżnić trzy typy otyłości:
- uogólnioną,
- brzuszną,
- pośladkowo-udową.
Otyłość brzuszna (androidalna), czyli tzw. jabłko charakteryzuje się tym, że tkanka tłuszczowa umiejscowiona jest w centralnych partiach ciała. Jest to typ otyłości, który dotyka przeważnie mężczyzn oraz kobiety w okresie postmenopauzy. Ten rodzaj otyłości można zdiagnozować na podstawie wskaźnika WHR, który określa stosunek obwodu talii do obwodu brzucha. Otyłość androidalną diagnozuje się, gdy WHR wynosi 1 i więcej u mężczyzn, natomiast u kobiet 0,85 lub więcej. Ten typ otyłości jest bardzo niebezpieczny dla zdrowia, ponieważ doprowadza do otłuszczania.
Z kolei otyłość pośladkowo-udowa (gynoidalna), czyli tzw. gruszka występuje wtedy, gdy tkanka tłuszczowa gromadzi się w dolnych partiach ciała, czyli w pośladkach oraz udach. Ten typ otyłości pojawia się częściej u kobiet. Poza tym można ją stwierdzić, gdy wskaźnik WHR wynosi mniej niż 1 u mężczyzn oraz poniżej 0,8 u kobiet. Ta otyłość jest mniej niebezpieczna niż otyłość brzuszna, ponieważ gromadzi się ona przeważnie pod skórą, ale też w mniejszym stopniu jest odpowiedzialna za otłuszczanie narządów. Pomimo tego również może prowadzić do poważnych chorób, np. chorób układu krążenia, insulinooporności, bezdechu sennego oraz zespółu metabolicznego.
Natomiast otyłość uogólniona to „najlepszy” rodzaj otyłości, jaki można mieć. W tym przypadku tkanka tłuszczowa, która pojawia się u danej osoby, będzie rozkładała się równomiernie po całym ciele. Osoby z taką otyłością już od najmłodszych lat mają z nią problemy.
Poza tym są również trzy stopnie otyłości:
- otyłość I stopnia – diagnozowana jest, gdy wskaźnik BMI wynosi: 30 – 34,9;
- otyłość II stopnia – diagnozowana jest, gdy wskaźnik BMI wynosi: 35 – 39,9;
- otyłość III stopnia – diagnozowana jest, gdy wskaźnik BMI wynosi: powyżej 40. Inne określenie otyłości III stopnia to otyłość olbrzymia.
Nieważne, jaki typ otyłości został rozpoznany, ponieważ w walce z nią bardzo istotne znaczenie ma zmniejszenie wagi swojego ciała, a także odpowiednia dieta oraz aktywność fizyczna, która będzie dostosowana do możliwości osoby otyłej. Otyłość to problem, który nie pojawia się z dnia na dzień, ale przeważnie pracuje się na nią przez długie lata. Potem odchudzenie i leczenie otyłości również trwa długo.
